Drodzy i Drogie!
Testowanie scenariuszy to rzecz niezbędna, gdy chce się je publikować lub wysyłać na konkursy. Ja więc mam za sobą naprawdę dużo takich testów, ale, o ironio, pod wieloma względami czuję się z nim coraz gorzej. Mam wrażenie, że im większe doświadczenie erpegowe zdobywam, tym bardziej podejrzana wydaje mi się sama idea testowania scenariuszy. Dlaczego? Read the rest of this entry »
Drogie i Drodzy!
Powrót do jakiegoś systemu po dłuższym niegraniu w niego miewa ciekawe skutki. W sobotę na Coperniconie prowadziłem swoją quentinową przygodę sprzed dwóch lat – Trzy Damy. Opowieść niespodziewanie stała się Dwiema Damami, gdy jedna z graczek nie zdążyła na sesję, ale mimo tego zgrzytu gra toczyła się bardzo miło i zarówno ja, jak i gracze – Katarzyna oraz Adam – byliśmy bardzo zadowoleni z jej przebiegu. Pokazała mi niemało, gdy chodzi o mocne oraz słabe strony mojego scenariusza i możliwe, że dzięki inspiracji tą sesją będę chciał go przerobić, ale to potrzebuję jeszcze przemyśleć. Dziś zaś piszę o tym, jak przedstawiłem Kasi i Adamowi Wolsunga – była to ich pierwsza sesja tego systemu, wymagali wprowadzenia i serwując je im zorientowałem się, że właściwie nie mówię o jedynie słusznym Wolsungu podręcznikowym, a o swojej prowizorycznej wariacji na temat wyhodowanej na potrzeby sesji konwentowych oraz dokarmianej obfitym strumieniem moich gustów i guścików. Kto wie, może taki konwentowy Wolsung się Wam przyda? Mam też wrażenie, że dla części z Was ciekawe może być takie spojrzenie wstecz, pokazanie, jak ja – osoba, było nie było, zaangażowana w linię wydawniczą Wolsunga – patrzy na ten system teraz. Bo przecież ta uproszczona opowieść o nim wynika nie tylko z tego, że coś uprościć trzeba, ale też z tego, co moim zdaniem musi w nim zostać, a o czym można nie wspominać.
Drogie i Drodzy!
Bardzo mocno liczę na to, że wnet uda mi się dokończyć Honor Paladyna – scenariusz przygody dla dwóch osób o paladynie broniącym swoich rodzinnych ziem. Planowałem opublikować dzisiaj tekst o strukturze tej przygody i przygotowaniach do sesji próbnej, ale podczas pisania dygresja rozrosła mi się tak bardzo, że aż zaczęła zasługiwać na osobny tekst. Dygresja dotyczy tego, czemu rozpisuję tę nietypową przygodę na mechanice D&D 3.5, a w szerszej perspektywie – tego, jak jednostrzały mogą pozwolić zabłysnąć mniej optymalnym mechanicznie, ale ciekawym elementom różnych gier.
Drogie i Drodzy!
Sporo ostatnio pisałem o doświadczeniach z bycia graczem i naprawdę się cieszę, że miałem okazję dużo pograć i tyle się dzięki temu dowiedzieć, ale coraz bardziej odzywa się we mnie instynkt prowadzącego i projektanta. Nie dość, że spełnienia domaga się moja wrodzona potrzeba prowadzenia swoich eksperymentów, ale w dodatku doświadczenie bycia graczem dało mi dodatkową porcję nowych pomysłów, które również domagają się wykorzystania. Ostatnio mocno krąży mi po głowie ten, który łączy jedną z najbardziej sztampowych ikon Dungeons & Dragons z nietypową strukturą gry.
Drogie i Drodzy!
Od jakiegoś czasu opisuję na blogu odcinki specjalne, czyli nietypowe sesje będące częścią kampanii. Pisząc o nich skupiłem się na tych, które wchodziły w skład kampanii Rippers, ale to nie była jedyna gra, w której stosowałem takie eksperymenty. Czas opisać najciekawszy z niezwiązanych z nią odcinków, czyli mój główny erpegowy punkt programu ostatniej jesieni – wolsungową Maskaradę Ostateczną. Tym razem była to zresztą „koprodukcja”, gdyż sesja była tworzona wspólnie ze wspomnianym już na tym blogu Michałem, któremu przy tej okazji pozwolę sobie podziękować za odświeżenie mi wspomnień z tamtej gry i tego, jak ją wymyśliliśmy.
Drogie i Drodzy!
Kilka dni temu podzieliłem się z Wami wrażeniami z gry w Tomb of Horrors i spostrzeżeniami co do tego, jak i czemu ta przygoda podziałała na mnie, dała mi mnóstwo naprawdę świetnej zabawy. Dziś mam dla Was wnioski z pierwszej próby wywołania podobnych wrażeń na moich własnych sesjach.
Drodzy i Drogie!
Święta to między innymi czas prezentów, pozwoliłem więc sobie przygotować skromny prezent dla erpegowców: Dary Trzech Wiedźm, bezsystemowy scenariusz dark fantasy. Mam nadzieję, że spodoba się Wam ona i posłuży za podstawę świetnych sesji albo przynajmniej za dobrą inspirację do Waszych własnych przygód.
Pierwotnie miałem nieco większe plany. Dzięki pomocy Avalon Game Company chciałem przed Świętami opublikować na DriveThruRPG cały zbiór krótkich świątecznych scenariuszy w różnych konwencjach. To się jednak nie udało – i może dobrze.
Nie udało się bowiem nie z braku czasu lub weny, a dlatego, że praca nad pierwszą z planowanych przygód – Czcigodnymi Przodkami, nieliniowym pulp fantasy – bardzo mnie pochłonęła i scenariusz, który miał liczyć dosłownie kilka stron ma ich piętnaście. Sprawiło to, że zdążyłem dopracować tylko go i Dary Trzech Wiedźm, a co więcej wysłałem je Avalonowi zbyt późno, by opublikowali je przed świątecznym urlopem. Przygody ukazały się już w styczniu – są dostępne tu i są lepsze, niż by były, gdyby były na czas. Oraz, na szczęście, na tyle uniwersalne, że prowadzenie poza okresem świątecznym wciąż będzie miało sens.
By jednak pomysł z prezentem świątecznym całkiem się nie zmarnował, Dary Trzech Wiedźm opublikowałem już w 1. dzień Świąt. Czcigodni Przodkowie są niestety zbyt dłudzy, by nadawać się na blog, ale można ich znaleźć w powyższym linku. Miłej lektury i miłej gry!
I, co najważniejsze, Wesołych Świąt i Szczęśliwego Nowego Roku!
